بیماری سوختگی آلترناریایــی پسته

علائم بیماری

عامل بیماری روی شاخ‌و برگ و میوه ایجاد علائم می‌کند. روی شاخ‌و برگ، بیماری به‌صورت نواحی نکروتیک کوچک و بزرگ ظاهر شده که در نهایت به نابودی کل برگ‌ها منجر می‌شود. آلودگی‌ها به دلیل تولید فراوان اسپورهای قارچی سیاه‌رنگ بوده و معمولاً با هاله‌ای کلروتیک (زردرنگ) احاطه می‌شوند. آلودگی برگ‌ها در بهار و تابستان اتفاق می‌افتد، اما معمولاً غیرفعال است و در اواخر تابستان و اوایل پاییز، هم‌زمان با رسیدن میوه، گسترش می‌یابد و ممکن است باعث برگ‌ریزی درخت شود.

علائم بیماری روی میوه به‌صورت لکه‌های نکروتیک کوچک روی پوسته نابالغ سبز پسته دیده می‌شود که با هاله‌ای قرمز‌رنگ احاطه شده‌اند. این آلودگی‌ها در طی رسیدن میوه گسترش یافته و ممکن است به داخل پوسته نفوذ کنند و باعث کپک‌زدگی و کاهش کیفیت پسته شوند.

سوختگی آلترناریایی موجب بروز زخم‌های زاویه‌ای یا حلقوی سیاه‌رنگ روی برگ‌ها می‌شود. مالش برگ‌های آلوده با انگشت موجب سیاه‌شدن پوست می‌شود، که این حالت با بیماری سوختگی ناشی از قارچ بوتریوسفریا تفاوت دارد، زیرا در آن هیچ‌گونه اسپوری در سطح زخم‌ها تولید نمی‌شود. زخم‌های سیاه‌رنگ همچنین روی دمبرگ‌ها و رگبرگ‌های اصلی پهنک دیده می‌شود و روی میوه‌های نارس، به شکل زخم‌های سیاه کوچک با قطر حدود ۱ میلی‌متر ظاهر می‌شود.

قارچ گونه Alternata (ALTERNATA .A) به‌عنوان عامل اصلی بیماری گزارش شده است. همچنین، گونه‌های Tenuissima (TENUISSIMA .A) و Arborescens (ARBORESCENS .A) نیز به‌عنوان عوامل بیماری ذکر شده‌اند. پرگنه قارچ روی محیط کشت به رنگ سیاه مایل به سبز است. کنیدی‌ها به رنگ قهوه‌ای روشن تا سیاه، چندسلولی، چماقی تا گلابی وارونه یا تخم‌مرغی شکل بوده و دیواره‌های عرضی و طولی دارند. دمای بهینه برای رشد و اسپورزایی قارچ بین ۲۷ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد است.

مدیریت بیماری

مدیریت لکه‌برگی آلترناریایی نیازمند یک برنامه تلفیقی شامل مدیریت زراعی، پیش‌آگاهی منظم و استفاده از قارچ‌کش‌ها است. یکی از چالش‌های اصلی در استفاده از قارچ‌کش‌ها، ایجاد مقاومت است. بنابراین، استفاده دقیق از قارچ‌کش‌ها با مکانیزم‌های اثر متفاوت و ترکیبی در زمان‌های بحرانی برای کنترل مؤثر بیماری ضروری است.

آلودگی معمولاً در اوایل فصل بهار رخ می‌دهد و از اواخر اردیبهشت تا اوایل پاییز، بسته به شرایط رطوبتی باغ، علائم سوختگی آلترناریایی قابل مشاهده است. کنترل این بیماری دشوار است و نیاز به ترکیبی از روش‌ها دارد:

مدیریت آب: کاهش خسارت بیماری با مدیریت صحیح آب، در عین حال باید از کم‌آبی که می‌تواند باعث ترک‌خوردگی میوه شود، جلوگیری کرد.
هرس زمستانه: بهبود جریان هوا و کاهش بیماری.
کنترل علف‌های هرز: کاهش رطوبت محیط و نم برگ به کاهش گسترش بیماری کمک می‌کند.
تنظیم برنامه آبیاری: در صورت جدی بودن بیماری، افزودن اصلاح‌کننده‌ها با پایه کلسیم توصیه می‌شود.
برداشت زودهنگام: در باغ‌های با سوختگی آلترناریایی شدید می‌تواند مؤثر باشد.

استفاده از قارچ‌کش‌های حاوی ترکیبات بازدارنده استروبیلورین، نیتریل آروماتیک، دی‌کربوکسیمید و بازدارنده‌های دمتیالسیون به کاهش بیماری کمک می‌کند. نتایج نشان داده است که قارچ‌کش‌های پیر کلواسروبی و دیمیتومورف با غلظت‌های ۱ و ۰.۷۵ در هزار کارایی مطلوبی دارند. همچنین، قارچ‌کش کاپتان نیز از کارایی قابل‌قبولی برخوردار است.

در باغات پسته کالیفرنیا، ترکیبات پنتیوپیراد، فلوپیرام + تبوکونازول و آدپیدین + دیفنوکونازول برای کنترل بیماری توصیه شده‌اند. کارایی ترکیبات پیر کلوسروبی + بوسکالید و پروپیکونازول نیز در حال ارزیابی است و نتایج به‌زودی برای توصیه به باغداران اعلام خواهد شد.